Peru!

Lieve vriendjes, vriendinnetjes en familie!

Het heeft even geduurd, maar hierbij mijn verslag over Peru, geschreven vanuit Ecuador waar ik gisterochtend aangekomen ben.

Puno
Mijn laatste verslag was vanuit Copacabana, wat ondertussen alweer eeuwen geleden lijkt te zijn. Vanuit hier zijn we de grens over gegaan naar Peru en was onze eerste stop in Puno. Hier is een groep mensen die op ruim 60 drijvende eilanden leeft. De eilanden van klei en riet, de huisjes van riet en de bootjes van riet. Deze gemeenschap leeft vooral van de visserij, maar tegenwoordig dus ook van toeristen zoals Tamaar en ik en een paar zonnenpanelen tussen het riet verraden de welvaartsontwikkelingen. Hierna deze eilanden te hebben bewonderd hebben we de nachtbus genomen naar Arequipa.

Arequipa 
Arequipa word ook wel de witte stad genoemd. Dit niet vanwege de cocaine maar vanwege de ligging tussen de vele vulkanen waardoor het vulkaansteen gebruikt wordt voor de huizen. Hier hebben we na aankomst met de nachtbus meteen een Free Walking Tour gedaan. Dit was erg leuk want we hadden prachtig weer, de tour was leuk en we zijn op een lama- alpaca - guanaco - vicuña wol fabriek geweest. Arequipa bestaat uit vele schattige idylische straatjes en pleintjes.

De dag erna zijn we begonnen aan een 2 daagse hike door de Colca Canyon die ruim 2 keer zo diep is als de Grand Canyon van de US. Om 03:00 ´s ochtends werden we opgehaald en vertrokken we in een minibusje de bergen in. We konden minimale bepakking mee nemen aangezien alles in onze daypack moest. Ik had er dus niet op gerekend dat de bestuurder (zelf dik ingepakt in winterjas, dikke muts en kleedje over zijn benen) de verwarming niet aan wou zetten tot zelfs het ijs op de ramen kwam te staan. Zodra de bestuurder de bus verliet werd door een van de gidsen de verwarming weer aangezet en andersom. Lichtelijk bevroren kwamen we die ochtend tijdens zonsopgang aan in een van de kleine dorpjes en hebben we ontbeten. Hierna zijn we doorgereden naar de Cruz del Condor. Hier kun je condors zien vliegen en die hebben we dan ook geruime tijd bewonderd. Die vogels zijn echt lelijk en groot! De spanwijdte is zo´n 3 meter. Nog leuker om naar te kijken zijn de toeristen die een foto van iedere overvliegende vogel proberen te maken.

 Om 10:00 ´s ochtends begonnen we aan onze 3 uur durende stijle afdaling de canyon in. Helaas kreeg ik al snel last van mijn knieen wat het samen met de hitte een lange wandeling maakte. Gelukkig kon onze gids mijn beide knieen verbinden wat het al iets beter maakte. Eenmaal beneden in de kloof staken we per brug de rivier over en gingen we aan de andere kant verder. Nu was het wat klimmen, afdalen en af en toe een recht stuk tot we bij de lunchplaats aankwamen. Ook hebben we hier voor heel veel geld een snickers gekocht, maar deze kwam de volgende dag erg goed van pas als ontbijt en was zeker het dubbele waard geweest. Na de lunch moesten we nog een aantal uur en kwamen we door verschillende kleine dorpjes waar alle levensmiddelen etc. met ezeltjes aangevoerd worden (net als onze snickers). Tegen de tijd dat het donker werd kwamen we aan in een prachtige oase midden in de kloof. Hier hadden Tamaar en ik ons eigen hutje en kregen we een kaars zodat we nog iets konden zien. Romantisch in het donker hebben we met onze groep avond gegeten en tegen een uur of 9 gingen we naar bed.

Die volgende ochtend om 4:30 ging de wekker, en tegen 5 gingen we gewapend met onze zaklantaarns de berg op. Meerdere groepjes volgden elkaar waardoor we een sliert van lampjes de berg op klom. Gelukkig ging klimmen een stuk beter. We hebben erg doorgeklommen en 2,35 uur later kwam ik boven, Tamaar was zelfs al eerder. Toen iedereen eenmaal gesloopt boven was aangekomen hebben we ontbeten en daarna begon de terugreis via schattige dorpjes met Spaanse kerkjes etc. We zijn naar 5000 meter gereden met prachtig uitzicht op de omliggende vulkanen. Toen we nierna de zoveelste mogelijkheid kregen lama´s te bewonderen hebben we even vriendelijk afgeslagen.

Die avond hadden we een fluor feest in het hostel waarvan ik nog steeds de resten terug vind op mijn kleding. We hebben heerlijk gekliederd met verf en zijn daarna wezen stappen. Super leuk! De volgende dag had ik met Jose afgesproken, vriendinnetje van school die we al eerder tijdens onze reis hebben gezien. Met z´n 3-tjes zijn we naar het museum van de ijsprinses Huanita geweest. Zij was een van de uitgekozen kinderen die door de Inca´s in de bergen is geofferd aan de berggoden. Wanneer een vulkaan op uitbarsten stond offerden de Inca´s kinderen die hen moesten vertegenwoordigen in het hiernamaals bij de goden. Omdat alleen de puurste en mooiste kinderen dit konden doen werden deze kinden hun hele leven opgeleid voor dit proces. De kinderen liepen een enorme afstand op sandaaltjes de bergen op, de sneeuw in. Om dit vol te houden kauwden ze veel coca bladeren. Eenmaal boven kregen ze een drank waardoor ze hallucineerden en spiritueel gezien dichter bij de goden kwamen en uiteindelijk met een bijl in het hoofd geslagen. Huanita is een van de meisjes die zo gevonden is en door de grote hoogte waarop ze geofferd is al meer dan 500 jaar goed geconserveerd gebleven is. Mocht je dit interessant vinden om te zien dan is er een uitzending van National Geographic over haar.

Hierna zijn we gezellig uit eten geweest en daarna hebben Tamaar en ik de nachtbus naar Cusco genomen.

Cusco 
Ook na aankomst in Cusco hebben we een Free Walking Tour gedaan, Super interessant weer! Dit keer leek het wel een culinaire tour door Peru. We hebben alpaca gegeten, chica gedronken (een soort paarse maisdrank), zijn naar de chocolade fabriek geweest en hebben afgesloten met een pisco in de cocktailbar. De daaropvolgende dagen hebben we veel gefeest, alles in het teken van Inti Reymi, het feest voor de zonnegod. De hele week waren er praalwagens in de stad, vele optochten, een groot feest op het grootste plein van Cusco en festivals, erg leuk allemaal! Na deze dagen ben ik ziek geweest en hebben we een pause dag ingelast. De volgende dag hebben we de tour naar Machu Picchu voor de volgende dag geboekt en heeft Tamaar een neuspiercing laten zetten en ik een tragus piercing.

Machu Picchu
´s ochtends vroeg worden we in het hostel opgehaald en beginnen we aan onze 4 daagse jungle tour naar Machu Picchu. We rijden eerst 3 uur tot we aan de rand van een prachtige kloof staan. Hier stappen we op onze mountainbikes en sjezen we een aantal uur de berg af naar beneden. De omgeving is prachtig, lijkt een beetje op de Deathroad maar is veiliger dan dat en we voelen de temperatuur tijdens de afdaling stijgen. De rest van de avond hebben we vrij en na ons gezamelijk avondeten ga ik voor het eerst in mn pyama broek de kroeg in. Voor alles is een eerste keer.

Dag 2 is de zwaarste dag van allemaal en betekend dat we 9 uur door de jungle gaan hiken. Het eerste uur is de weg nog vlak dus kunnen we aardig doorlopen, hierna duiken we de jungle in die super mooi is! We krijgen Inca paint op ons gezicht (een soort oranje verf dat uit de zaden van een plant komt), we zien wilde papaya´s, avocado´s, mango´s, koffiebonen en schattige oude vrouwtjes in coca plantages. We lopen over oude Inca paden door de bergen en als we eenmaal uitgeput zijn van alle hitte en het wegslaan van de vele muggen komen we onder aan bij de rivier en lunchen we. Hier zijn ook heerlijke hangmatten en het liefst zou ik er niet meer uitkomen, maar er staan vanavond hotspring baden op ons te wachten dus we moeten door. Een aantal uur later komen we aan bij een cabelcar. Dit is een lijn gespannen van de ene kant van de ravijn naar de andere kant met daar tussenin een karretje. Aan de andere kant van de ravijn staat een heel sterk mannetje die ons per 2 personen de ravijn over trekt. Eenmaal aangekomen bij de hotsprings douchen we ons snel en willen het water in. De douches zijn koud en bijna niemand probeerd zich te wassen. Ik doe dit wel, maar blijkbaar niet goed genoeg want ik word terug gestuurd om mijn benen nogmaals te wassen..

Dag 3 m´n bikini broekje is gejat! Maargoed, dat mag de pret niet drukken want we gaan ziplinen! Heuhj! We krijgen allemaal een gordel om en beklimmen een berg. Vanaf hier zijn er over de valei verschillende kabels gespannen waar we aan vast gehaakt worden. Dan is het een kwestie van benen omhoog en gaan! Je zoeft van de ene kant naar de andere kant van de valei en hoeft er niks voor te doen (behalve af en toe afremmen). De laatste lijn mocht ik de superman doen, dan wordt je gordel omgedraaid en ga je als superman door de lucht! Super leuk! De instructeur hangt dan achter je om je in evenwicht te houden en je hebt prachtig uitzicht op de natuur 100 meter lager. Hierna wandelen we weer voor enkele uren en krijgen we langzamerhand uitzicht op Machu Picchu mountain. We lopen over de treinrails door de jungle en komen zo aan in Aguas Calientes. Dit is het dichtbijzijnde en zwaar toeristische plaatsje bij Machu Picchu. We hebben een heerlijk hostel en doen inkopen op de plaatselijke markt voor ontbijt en lunch voor de volgende dag, daarna is het tijd om vroeg naar bed te gaan!

Dag 4
Om 4:00 gaat de wekker. We kleden ons snel aan en gaan naar buiten. Het is donker en het regent maar we moeten nu wel gaan, samen met Max (amerikaans), Nadia (Engels), Kim (Koreaan) en natuurlijk Tamaar zoeken we door de regen met onze zaklantaarns de weg naar het begin van de klim naar Machu Picchu. Deze klim is ongeveer 1 uur lang en valt best zwaar. Gelukkig houd de regen snel op, maar we raken net zo nat van al het zweet want het is erg broeierig weer. Gelukkig hebben we wat droge kleding ingepakt. We zijn bijna boven en dan hoor ik een pssstt…. Het stoppen van een van de vele toeristen bussen.. tsja, dat is ook een optie. Terwijl de zon opkomt bereiken we Machu Picchu. Prachtig! Eerst nog gehuld in wolken die langzaam voor ons weg trekken. We krijgen uitleg over wat er in de Inca ruines heeft plaatsgevonden en waarvoor de gebouwen gedient hebben. Dit was super interessant! Hierna zijn we zelf op pad geweest met een groepje en hebben Machu Picchu verkent wat groter blijkt te zijn dan ik gedacht had! We lopen naar de Inca bridge en Sun gate en uiteindelijk wandelen we weer bergafwaards en nemen ´s avonds laat de trein en bus terug naar Cusco waar we na middernacht aankomen.

Cusco
Terug in Cusco ontbijt ik weer met Jose, dit is de 3e keer dat we elkaar tegenkomen. Hierna drink ik koffie met Godfried, die boven mij woonde in Den Haag. Ook hij is al enige tijd in Zuid Amerika en toevallig waren we beide in Cusco. De wereld is klein. Tamaar en ik nemen een full body hot-stone massage en eten nog een laatste keer met Jose. Hierna nemen we een 16 uur durende bus naar Ica.

Ica – Huacachino
´s middags komen we aan in Ica, het is hier heerlijk warm en mijn skisokken en warmste kleding blijken een beetje overdreven. Direct pakken de taxi naar Huacachino, een oase tussen de zandduinen. Helaas is Tamaar ziek dus zodra we een hostel hebben gaat Tamaar naar bed. Ik besluit ook nog even te gaan slapen maar ligt mijn bed vol met zwarte haren. Omdat ik er vrij zeker zijn dat die niet van mij zijn heb ik de schoonmaakster erbij gehaald. Nee hoor, bed is schoon, maar gelukkig wou ze hem wel nogmaals voor me verschonen. Terwijl ik bij Tamaar op bed zit en toekijkt hoe ze dit doet, tieft het bed met schoonmaakster en al in elkaar. Gauw komt er hulp en wordt er een doos onder het bed gezet, karton recht gelegd en kan ik heerlijk gaan slapen.

De volgende dag gaan we sandboarden! Super gaaf!! Samen met 5 andere meiden stappen we in een buggy. Iedereen zit en gordels worden gecontroleerd. Mijne had ik nog niet aangeraakt maar werd ook gecontroleerd en muy bien, muy bien konden we op pad.. Een beetje verbijsterd kon ik nog snel mijn eigen gordel vastmaken en daar gingen we de duinen in. Super spannend!  Continue dachten we over de kop te gaan maar uiteindelijk bleven we overeind. Bovenop de duinen kregen we onze boards en daar gingen we! Veel zandhappen en nog een week lang daarna heb ik zand terug gevonden achter mijn oren etc. maar het was super gaaf!

Pisco
De volgende dag willen we naar Pisco. Vanwegen opstanden konden we geen busticket boeken. We snapten er niet veel van want het word ´opstand´ stond nog niet in ons Spaanse woordenboekje. Al snel word het ons duidelijk als bij het verlaten van het busstation special voor ons de deuren van slot gehaald moeten worden. We worden gewaarschuwd niet verder te lopen maar uiteindelijk valt het allemaal wel mee. Zodra bekend word dat er weer bussen gaan rijden rent iedereen het busstation in en na uren wachten bemachtigen we eindelijk een ticket.
Pisco blijkt niet heel interessant te zijn en vrij gevaarlijk. De tour die we vanuit Pisco wouden doen bleek minder interessant en duurder dan gedacht en uiteindelijk besluiten we de volgende dag verder te reizen naar Lima.

Lima
Om vanaf het busstation naar ons hostel te komen duurt ruim een uur met de taxi. Lima is bizar groot en lelijk, onze taxichaffeur heeft geen idee waar we moeten zijn en op de meest random plekken stopt hij om de weg te vragen. Tamaar en de chauffeur proberen voorin de auto met de plattegrond uit de Lonely Planet de weg te vinden terwijl ik vanaf de achterbank met regelmaat ´verde, verde´ moet roepen zodra het stoplicht weer op groen springt. Omdat iedereen ons vertelde dag Lima een lelijke stad is waar je niet te lang moet blijven dachten wij heel slim dat de hostels ook niet vol zouden zitten. Zodra we aankomen bij Loki hostel Lima is de receptionist aan de telefoon en verhuurd net de laatste 2 bedden. Gelukkig is er nog een tijdelijke kamer waar we in mogen en hebben we gelukkig toch nog een bed. We krijgen nog gezelschap van een Engelse jongen genaamd Oly en dan gaan we de bar in. Die avond zijn we tot in de vroege uurtjes wezen stappen in Dragon, een supergave en enorme club in Lima.

De dag erna moeten we toch echt uitchecken maar eerst gaan we naar Noon, een club die open gaat op zaterdagmiddag om 12:00 uur (noon). Een supergrote club weer en omdat we toeristen zijn krijgen we VIP kaartjes en hoeven we niet eeuwig in de rij te staan. Soms is discriminatie helemaal niet zo vervelend. Tegen de avond keren we terug, gaan uiteten met wat andere van het hostel en dan is het toch echt tijd om een nieuw hostel te vinden. Met onze backpacks gaan we op pad en al snel ziet Tamaar een stapelbed door een raam. Na beter kijken ziet ze ook een bordje met ´check out time: 11:00¨ en Tamaar besluit aan te bellen. Dit blijkt een Israelisch hostel te zijn behalve bij de Israeliers bij niemand bekend, maar ze hebben 2 bedden vrij dus wij blij. Hierna gaan we weer terug naar de Loki hostel bar waar de meest random mensen rondlopen. Deze avond kwam ik uit Kroatie (overduidelijk volgens mijn gesprekspartner) en zo heb ik hem verteld over mijn familie tradities en liet hij zien midden in de bar hoe hij iedere ochtend yoga doet. Wat een plezier!

De volgende dag gaan we opzoek naar een nieuw bikinibroekje voor mij, wat een bizarre onderneming bleek te zijn. 4 taxiritten en een busrit later en heel veel geluk had ik dan eindelijk mijn broekje en Tam ook 2 nieuwe shirtjes maar omdat Lima behalve goeie discotheken niet zo heel veel te bieden heeft hebben we de stad die avond nog verlaten.
Iedereen waarschuwd voor de dodgy wijken van Lima en dat is precies waar de busterminals zijn. Onze taxi chaffeur moest en zou ons voor de deur afzetten en drukte ons nogmaals op het hart voorzichtig te zijn. Na onze belofte te hebben gemaakt gaan de deuren van slot en staan we buiten. Meteen komt een zwerver op ons af en snel vluchten we de terminal binnen. Als we de bus in willen gaan blijkt dat nog niet zo gemakkelijk te gaan. Behalve al onze paspoort gegevens hebben ze ook onze vingerafdrukken nodig.

Huarmey
Huarmey is een plaatsje dat maar weinig toeristen bezoeken. De reden dat we hier zijn is omdat ik gevraagd ben door een kerel die ik in La Paz had ontmoet om vrijwilligerswerk te komen doen. Ik zou doorgeven hoelaat we aankwamen in Huarmey zodat iemand ons op kwam halen. Helaas was de verkeerde tijd door gegeven waardoor tegen de tijd dat wij aankwamen een verkleumd oud mannetje op ons afkwam en vroeg ´chicas Americanas´ waarop ik no antwoorden. Pas later drong het door dat hij op de busmaatschappij doelde, die Americanas heette.Na uren op ons te hebben gewacht bracht hij ons om 02:00 naar het hostel. Het idee van het vrijwilligerswerk klonk interessant maar was zo slecht georganiseerd en het plaatsje is zo geisoleerd van de buitenwereld dat ik mezelf hier niet voor een maand op durfde te sluiten.

Huanchaco
We reizen door naar surfplaats Huanchaco en hebben hier onze eerste surfles, super leuk! We krijgen voor de stabiliteit wel enorme boarden maar dat is prima. Omdat ik al een les had gehad in Australie ging het best goed en al snel kon ik staan. Op begeven moment kwamen de vissers terug van zee. In bootjes gevlochten van riet peddelde ze op ons af en over de golven leken het net paardjes, ik was dol gelukkig! Op de golven surfden ze terug het land op waar de verse vis en krabben meteen verkocht werden aan de locale restaurantjes. We lunchen op het strand, dineren met chocoladecake en dronken gezellig een flesje wijn op in onze hotelkamer terwijl we lazen. Genieten!

Mancora
Van de ene surfplaats door naar de volgende. Bij aankomst schijnt de zon! Het hostel is een groot feest, het strand is mooi, de golven goed en het weer fantastisch! Ik besluit al snel hier voor een paar weekjes te blijven werken. Helaas betekend dit ook dat Tamaar en mijn wegen hier scheiden, maar ondanks dat we een super tijd samen hebben gehad denken we hier ook positief over want beide zien we hier wel een uitdaging in. Gelukkig blijft Tamaar me de eerste dagen nog gezellig vergezellen en uiteindelijk blijft ze bijna een week.

De afgelopen 3 weken heb ik achter de bar van Loki del Mar gewerkt. Dit was super gezellig maar ook onwijs zwaar! Niet de werkzaamheden opzich, maar iedere dag feesten, werk of geen werk en leuke activiteiten zoals volleyball in het water in de middagen. Ik heb echt een super tijd achter de rug en vele leuke mensen leren kennen. Het team was ook ontzettend leuk en het voelde als 1 grote familie. We hebben thema feesten gehad zoals jungle, masquerade en pirate party, vele false karaoke avonden, beerpong competities, flipcup competities en bar bingo avonden. De laatste vond ik persoonlijk erg fantastisch. Hierbij heb je een a-4tje vol opdrahten die je moet voldoen binnen een bepaalde tijd en als je 1 lijn af hebt heb je een drankje verdient of als je de hele kaart vol hebt een t-shirt. Ik ging voor de t-shirt maar was helaas te laat begonnen waardoor ik niet genoeg tijd had. Een van de opdrachten is zoals je misschien op de foto kunt zien, om te wisselen van shirt met iemand van het andere geslacht, zo werd ik de gelukkige tijdelijke eigenaar van een Justin Bieber shirt. Andere opdrachten zijn drankjes drinken, iemand de liefde verklaren, kruiwagen lopen, een dansje op de bar doen, iets op je voorhoofd laten schrijven, een random iemand een kus geven, een spicy goedje eten, shotjes drinken en op Trista sabbelen (mijn collega´tje) echt, het is te leuk om te doen.

Via het hostel ben je in 3 stappen op het strand en hier heb ik dan ook veel tijd door gebracht, zowel overdag om te zonnen als ´s avonds om te stappen na sluitingstijd van onze bar. Ook heb ik hier kitesurflessen gehad. Het strand zelf voor het hostel was altijd druk, maar als je 10 minuten naar het zuiden liep dan waren en geen mensen meer en heel veel palmbomen en af en toe een dode aangespoelde zeehond en levende zeehonden in de zee. Helaas zijn de meeste van mijn foto´s van Mancora verloren gegaan.

Eergisteravond heb ik afscheid moeten nemen van iedereen en de hele dag door ben ik geknuffeld door al mn collega´tjes. Ik ben hier maar 3,5 week geweest maar vond het toch lasting om afscheid te nemen.

Ecuador!
Nu ben ik in mn eentje op pad! Per bus heb ik Mancora verlaten en ben ik ´s nachts de grens met Ecuador over gegaan. Mijn directe bus naat Baños bleek niet zo direct en toen ik moest overstappen moest ik ook erg nodig naar de w.c. prober dat maar eens uit te leggen aan de buschaffeur, dat je naar de Baños moet (w.c.) maar dat je ook naar Baños moet (het plaatsje). Tijdens mijn volgende busrit ben ik helaas bestolen. De buschaffeur rade mij aan mijn tas op de grond te zetten i.v.m. veiligheid. Aangezien er ook een kerel naast mij zat leek me dat geen slecht idee, en de stoelen waren tot laag boven de grond waardoor er een kleine 15 cm aan de onderkant vrij was. Met mijn benen om mijn tas geslagen en mijn tas tegen de muur viel ik af en toe in slaap want ik was gebroken na mijn nachtbus en de nachtelijke oversteek naar Ecuador. Toen een aantal mannen de bus verlieten vroeg een andere kerel mij mijn tas te controleren, of alles er nog inzat. Mijn tas had geen cm bewogen dus ik begreep hem niet helemaal. Toen ik later mijn tas van de grond haalde bleken er 2 scheuren in te zitten, mijn mobiel, alle ubs sticks, horloge en make up (?) verdwenen.. Schijnbaar hadden de mannen achter mij in samenwerking met de kerel naast mij het toch voor elkaar gekregen mijn tas open te knippen van onder de stoel, heel bizar. Gelukkig heb ik al mijn andere spullen nog wel maar ik voelde me zo belazerd. Maar, voor alles is een eerste keer en zo heb ik net voor het eerst in het Spaans aangifte gedaan bij de politie. Voorlopig ben ik dus niet bereikbaar, alleen via fb en email. Tamaar is ondertussen trouwens weer veilig aangekomen in Nederland.

Volgende keer meer verhalen over het spannende Ecuador.
Heel veel knuffels en kusjes en ja, ik zal voorzichtig zijn.

Beso!